Dziś mijają 3 lata odkąd zaczęłam moją przygodę z tym blogiem. Nie mogę uwierzyć jak szybko upływa czas. 

Prowadzenie bloga i pisanie dla was jest czymś cudownym. Jasne, czasem miewiam gorsze dni, w których nie mam ochoty nawet włączyć bloga, a co dopiero pisać. Nie może być ciągle idealnie. Pamiętajcie, że jestem tylko człowiekiem :) Po napisaniu prawie 300 postów człowiek może mieć pustkę w głowie.

Życie moje i Wallego nie jest niesamowite i ciekawe na tyle, żeby o nim pisać bez przerwy. Codziennie dzieje się to samo. U was pewnie jest podobnie.

Dziękuję z całego serca za mnóstwo wejść na bloga, za to że wytrzymujecie nie raz moje bardzo długie posty, że chcecie mnie czytać.

Pewnie to mówiłam już milion razy, ale powiem jeszcze raz. Nigdy wcześniej nie pomyślałabym, że zajdziemy tak daleko. Że blog prowadzony przez dzieciaka (teraz już bardziej dojrzałego :D) będzie odwiedzany przez ludzi z całego świata. Dla mnie to abstrakcja. Te wejścia, te liczby, ta ilość ludzi. Wszystko zawdzięczam mojej kruszynce. To zaszczyt mieć pod dachem taką popularną świnkę. Zawsze chciałam schwytać gwiazdę z nieba, a jednak nie muszę. Mam ją tuż koło siebie. Biega radośnie i rozśmiesza mnie bez przerwy :* Życie bez Wallego nie byłoby prawdziwym życiem. Dziękuję, że zesłano mi go pod opiekę. Sama sobie życzę, żebym trwała tu kolejne 3 lata, a nawet więcej. Do zobaczenia! Pozdrowienia dla wytrwałych, którzy czytają do końca. 

Ps. Mam totalnego pecha do sprzętów. Okazało się, że mój telefon ma problemy z połączeniem się z Wifi. Mam teraz bardzo utrudnioną pracę. Muszę pisać post w domu i publikować go na przerwie w szkole. Dlatego ostrzegam, że posty mogą być rzadko. Najgorzej będzie na ferie, nie wiem co zrobię. Może będę chodzić na miasto, żeby się połączyć z otwartymi sieciami dla mieszkańców. To będzie jedyne wyjście. Ale kto nie da rady, jak nie ja? Nie poddam się, przecież zawsze jest jakaś droga. Przepraszam, że tyle czytania, już zmykam.